บทวิจารณ์ It Lives Inside – หนังสยองขวัญเรื่อง Schlock ฉบับมาตรฐานมีช่วงเวลาของมัน

อ่านเพิ่มเติม

ก่อนที่ซีรีส์ภาคต่อที่ทุกคนตั้งตารอคอยของ Barantini จะฉายทาง BBC ในปลายปีนี้ เขาได้สร้างภาพยนตร์ระทึกขวัญที่มีเดิมพันสูงกว่ามาก ซึ่งเป็นภาพยนตร์ที่ตึงเครียดจนแทบทนไม่ไหวเกี่ยวกับความหวาดกลัวของการถูกล่าแม่มดบนโซเชียลมีเดีย Accused เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับสมาร์ทโฟนเกี่ยวกับประเภทย่อยที่ถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ และเกิดขึ้นภายในเวลาเพียงวันเดียวในขณะที่ชีวิตธรรมดาของชาวลอนดอนตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายซึ่งส่วนใหญ่เชื่อได้ง่ายมาก

 

แฮร์รี (แชนีล คูลาร์จาก Sex Education) กำลังจะออกจากเมืองเพื่อไปเลี้ยงสุนัขให้พ่อแม่ของเขาในช่วงวันหยุดพักร้อน โดยต้องออกจากลอนดอนไปครู่หนึ่งหลังจากเหตุระเบิดร้ายแรงบนรถไฟใต้ดิน เราเห็นว่า Twitter เปลี่ยนจากตกใจไปสู่การคาดเดาเมื่อภาพจากกล้องวงจรปิดของผู้ต้องสงสัยแพร่สะพัด แฟนสาวของ Harri ล้อเล่นว่าดูเหมือนว่าจะเป็นเนื้อคู่ของเขา ในซีเควนซ์ที่สร้างขึ้นอย่างประณีต แฮร์รีดูทีวีโดยเปิดแล็ปท็อปของเขา โดยไม่มองหน้าจอขณะที่ทวีตเริ่มเรียงกันเป็นศูนย์ เพื่อนเก่าของแฮร์รีบอกเป็นนัยว่าเขาสามารถอยู่เบื้องหลังได้

 

 

ยังคงเป็นที่เข้าใจได้ว่าเป็นเรื่องยากสำหรับผู้สร้างภาพยนตร์ส่วนใหญ่ที่จะจับภาพจุดสูงสุดและต่ำสุดของการสื่อสารดิจิทัล ทั้งทางเทคนิคและเชิงดราม่า บ่อยครั้งเกินไปที่จะดึงเราออกไปเมื่อเราควรถูกดึงเข้ามาโดยตรง Barantini ซึ่งทำงานร่วมกับ James Cummings ผู้ร่วมเขียน Boiling Point ของเขา และบาร์นาบี บูลตันมือใหม่ ค้นพบวิธีเชื่อมโยงโลกทั้งสองด้วยภาพและอารมณ์ ความสยดสยองของแฮร์รีในการดูทุกสิ่งที่สะท้อนให้เห็นจากพวกเรา การสืบเชื้อสายมาพิสูจน์ให้เราเห็นความเจ็บปวดแสนสาหัสเพื่อให้เราทุกคนอดทน การบอกเป็นนัยโดยประมาท ทุกการแบ่งปันข้อมูลอย่างไม่ระมัดระวัง ทุกการดูถูกที่ตามมา ทั้งหมดทวีความรุนแรงขึ้นอย่างน่าสะพรึงกลัว อันตรายจะหลุดออกจากหน้าจอแล็ปท็อปและเข้าสู่ความเป็นจริงทางกายภาพของ Harri ในไม่ช้า ในฐานะชายชาวอังกฤษเชื้อสายเอเชียใต้ เชื้อชาติของเขาเป็นปัจจัยตัดสินข้อกล่าวหาที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และวิธีที่เขาแสดงออกมา Barantini ไม่อายที่จะละทิ้งการเหยียดเชื้อชาติที่เลวทรามซึ่งเกิดขึ้นได้ง่ายโดยคนที่คิดว่าตัวเองเป็นคนสายกลาง เอาล่ะ - หมายถึงพลเมืองออฟไลน์

 

เป็นภาพยนตร์ในช่วงเวลาอันน่าสยดสยองของเรา ไม่เพียงแต่ในรูปแบบดิจิทัลเท่านั้น แต่ยังรวมถึงภาพรวมอันน่าสยดสยองของความเกลียดชังและความกลัวที่เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ และแพร่กระจายได้ง่าย ซึ่งได้บิดเบือนวิธีที่ผู้คนมองและปฏิบัติต่อกันมากขึ้น แม้จะไม่เคยไต่เต้าความสูงส่งเหล่านี้มากนัก แต่ก็มักจะนึกถึงละครเรื่อง The Hunt ที่น่าสยดสยองของโธมัส วินเทอร์เบิร์กในปี 2012 ซึ่งชีวิตในเมืองเล็ก ๆ ที่เรียบง่ายของ Mads Mikkelsen ระเบิดขึ้นหลังจากการกล่าวหาที่เป็นเท็จทำให้เขากลายเป็นเฒ่าหัวงู ภาพยนตร์ทั้งสองเรื่องถ่ายทอดความรู้สึกไม่สบายใจที่ต้องติดอยู่ในที่ที่คุณกังวลว่าคุณจะไม่มีวันออกไปไหนได้ เช่น การถูกทรายดูดลากลงมา ความหวาดกลัวที่แสนสาหัสของการถูกมองว่าเป็นสิ่งที่คุณไม่ใช่

 

Kular ทำให้ทุกคนมีความเห็นอกเห็นใจอย่างน่าสยดสยอง ความตื่นตระหนกที่เพิ่มขึ้นของเขาทำให้รู้สึกอึดอัดอย่างมากที่จะดู มีความสมดุลระหว่างความกลัว ความหงุดหงิด และความผิดหวัง กลัวความเป็นอยู่ที่ดีของเขา ในขณะเดียวกันก็เตือนให้นึกถึงความคลั่งไคล้ที่อยู่รอบตัวเขา มันเป็นช่วงที่ยากลำบากสำหรับครึ่งแรก แต่ความวิตกกังวลของเราบรรเทาลงอย่างน่าประหลาดใจเมื่อทวีตแสดงความเกลียดชังกลายเป็นความรุนแรงที่แสดงความเกลียดชัง ภาพยนตร์เรื่องนี้สะดุดเมื่อกลายเป็นหนังระทึกขวัญการบุกรุกบ้านแบบธรรมดา มันไม่ได้ไร้ผลเลย (ความรุนแรงนั้นน่ารังเกียจอย่างมาก) แต่มีบางอย่างที่แบนราบเล็กน้อยเมื่อฉากของความตื่นตระหนกที่คุ้นเคยมากขึ้นซึมซาบเข้าไป ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็เหมือนกับเรื่องอื่นๆ ก่อนหน้านี้ ความตึงเครียดลดลงทีละนาที มันค่อนข้างสั้น แค่อาย 90 นาที แต่บางทีอาจได้ประโยชน์จากการที่กลายเป็นละครโทรทัศน์ที่มีความยาวเป็นชั่วโมง และเล่นได้เกือบเหมือนตอนที่มีภาคพื้นดินของ Black Mirror ก่อนที่มันจะถึงจุดเดือด Accused ก็ชกหมัดหนักมาก